Ruch Rodzin Nazaretańskich jest wspólnot ą apostolską Kościoła Rzymskokatolickiego. Stowarzyszenie posiada osobowość prawną kościelną i cywilną.

 Formacja jest realizowana poprzez:
1/ codzienną modlitwę osobistą,
2/ uczestnictwo w życiu liturgicznym Kościoła, a zwłaszcza w Eucharystii,
3/ lekturę Słowa Bożego, dokumentów Kościoła i materiałów formacyjnych
4/ kierownictwo duchowe,
5/ spotkanie w grupach formacyjnych,
6/ rekolekcje, dni skupienia, pielgrzymki.

 Działalność apostolska jest realizowana poprzez:
1/ trud osobistego nawracania się,
2/ świadectwo życia chrześcijańskiego,
3/ zakładanie nowych wspólnot Ruchu, 3/ zaangażowanie w życie Kościoła lokalnego,
4/ niesienie pomocy rodzinom, zwłaszcza zagrożonym,
5/ wspieranie duchowe i materialne ludzi chorych, cierpiących i zagubionych,
6/ upowszechnianie nauczania Kościoła przede wszystkim w dziedzinie małżeństwa, rodziny i wychowania,
7/ inne działania w zależności od potrzeb lokalnych.

DUCHOWOŚĆ:
1. Duchowość Ruchu zapisana jest w Testamencie Chrystusa z Krzyża. Członkowie Ruchu podejmując wolę Zbawiciela zawartą w Jego słowach „Oto Matka twoja”(J19,27), za  przykładem św. Jana Apostoła, pragną żyć w komunii z Maryją i w tej komunii upatrują drogę do pełnego zjednoczenia z Chrystusem. Na tej drodze stałym pokarmem dla członków Ruchu jest Słowo Boże i Eucharystia.
2. Wzorem dla członków Ruchu jest życie Świętej Rodziny w Nazarecie. Uczy ono, że świętość realizuje się w codzienności przeżywanej z Bogiem
3. Duchowość Ruchu czerpie inspiracje z duchowości karmelitańskiej, a zwłaszcza z „małej drogi” św. Teresy od Dzieciątka Jezus, z duchowości św. Maksymiliana Marii Kolbego, z orędzia Bożego Miłosierdzia przekazanego przez Św. Faustynę Kowalską oraz z nauczania sługi Bożego Jana Pawła II i jego osobistego zawierzenia Maryi.
4. Istota duchowości Ruchu wyrażona jest w Akcie oddania się Matce Bożej na wyłączną służbę Kościołowi. Członkowie Ruchu mogą potwierdzać pragnienie życia duchowością poprzez składanie powyższego Aktu.

 Świadectwa Ludzi:

„Moje spotkanie z Ruchem stało się dla mnie impulsem do mego nawrócenia. W Ruchu poznałem głębiej i pokochałem PismoŚwięte, Eucharystię, adorację i spowiedź. Dla mnie jest to niewątpliwa łaska.”      M.

 „Łaska wejścia na drogę formacji duchowej w RRN otwarła mnie na praktyczne doświadczenie życia wiarąi obecnością Jezusa w codzienności. Dotąd nigdzie się z taką formą doświadczenia nie spotkałam. Uczy mnie ono patrzeć na to, co mnie spotyka w zupełnie innym świetle, jako na dobro otrzymywane z rąk miłującego Ojca.” Helena

 Spotkania w naszej parafii:

“Rodziny Nazaretańskie” spotykają  się w każdy piątek wieczorem po mszy świętej wieczornej to jest o godzinie 20.00 (8 PM) w salce Oazy na 1 piętrze (2fl).
Spotkania rozpoczynają się i kończą modlitwą, jest poruszany temat do dyskusji, jest chwila medytacji i wymiany zdań na postawiony temat.    Zapraszamy wszystkie osoby, które są zainteresowane pogłębianiem swojej duchowości.

Opiekun grupy – ks. Jarosław Lawrenz

*****************************************************************

CREDO RUCHU RODZIN NAZARETANSKICH W USA

1. Wierzę, że jestem głęboko i osobiście kochany przez Boga w Trójcy Jedynego z całą prawdą o mnie i dlatego że jestem człowiekiem małej wiary i słabej miłości, Jezus powierzył mnie Swojej Matce w godzinie Jego śmierci w osobie świętego Jana Apostoła, który reprezentuje nas wszystkich, wykazując w ten sposób Jego szczególne zamiłowanie do mnie, Jego umiłowanego dziecka.

2. W związku z tym zawierzeniem, pragnę zwracać się nieustannie do Maryi Matki Boga, która jest Jego Specjalnym instrumentem, prosząc Ją, aby pomagała mi w pielgrzymce wiary, nadziei i miłości, otwierając mnie bardziej na Jego świętą wolę i Jego miłosierdzie, przez naśladowanie skromnego życia Świętej Rodziny z Nazaretu.

3. Wierzę, że Matka Boża jest zawsze ze mną, po mojej stronie, i że niesie mnie w swoich ramionach blisko Jej Niepokalanego Serca, ponieważ potrzebuję jej specjalnej pomocy w każdym aspekcie mojego życia. Ta wspaniała prawda jest mi przedstawiona poprzez Jej słowa skierowane do św. Jana Diego, którego staram się naśladować przez całe moje życie.

4. Wierząc, że Matka Jezusa jest również moją Ukochaną Matką, i że zawsze jestem Jej najbardziej ukochanym dzieckiem, ośmielam się nazywać ją “Mamą”, podczas gdy Ona uczy mnie rezygnacji z siebie dla Boga poprzez Jej otwartość na “duchowość wydarzeń”, zwłaszcza w doświadczeniach, których nie rozumiem.

5. Wierzę, że żyjąc w osobistej komunii życia z Matką Najświętszą przez działania Ducha Świętego, jestem w stanie otrzymać łaski odkupieńczej ofiary Jezusa obecnie szczególnie w tajemnicy Eucharystii i sakramentu pojednania, które stanowią dla mnie źródło i szczyt życia Kościoła.

6. Przekonanie to budzi we mnie pewność i zaufanie do Jego niezgłębionej Miłości i Miłosierdzia, że mój grzech może stać się “winą szczęśliwą “, zarówno w moim życiu jak i w życiu Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa, które spotykam w sposób szczególny poprzez dzielenie się wiarą w grupach parafialnych, w których ja i inni są zachęcani jesteśmy do odkrywania radosnej ścieżki częstych powrotów do Ojca, zwłaszcza w sakramencie spowiedzi, prawdziwej drogi do świętości i szczęścia.

7. Uznaję, że moja duma i zniekształcona miłość własna, powodują we mnie skrajny narcyzm, z którego mogę być uratowany przez miłość Maryi. Pragnę rozważać Miłość Jej Syna do mnie i uczynić Ją, moją codzienną “żywnością” w jej kochających ramionach. Z Nią, pragnę, wybierać ścieżkę pokory, jako moją stałą postawę, manifestującą się zwłaszcza w sposób jaki spotykam dzieci Boże i rozważam Słowo Boże.

8. Ze względu na moją szczególną zdolność do przywłaszczania sobie wszelkich zasług, pragnę dziękować Maryi za wszystko co robię, a tym samym dołączać się do Niej wychwalając Boga w duchu Jej Magnificat. Z prostą radością, wierzę, w słowa Jezusa: “Beze mnie nic uczynić nie możecie”. Dlatego liczę na Boże miłosierdzie, a także wskazówki Jego Kościoła poprzez kierownictwo duchowe w ramach uprawnień lokalnych Ordynariuszy i Biskupa Rzymu.

9. Wierzę, że Matka Boża pragnie pilnie rozpowszechniać Miłości Jej Syna, przeze mnie i ze mną. W Jej kochających ramionach, uczy mnie, jak służyć i bronić, w duchu i prawdzie, święty Kościół katolicki i autorytet naszego Ojca Świętego.

10. Wierzę, że Matka Najświętsza pomaga mi skupiać się na życiu chwilą obecną gdzie Bóg spotyka mnie takim, jakim jestem, grzesznika, i że mnie przygotuje na godzinę mej śmierci tak, że Ona i ja razem przejdziemy do Nieba, chwaląc Bożą Miłości miłosierdzie na wieki. Nabywam tą postawę śmiałego zaufania i pewności w Miłosierdzie Boże, naśladując Św. Jana Diego i św. Teresa od Dzieciątka Jezus, którzy oboje wiedzieli, że są ukochanymi dzieci Maryi.